Het is al zo’n veertig jaar geleden, maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Het was een herfstige, mooie dag. Zonlicht dat door een rood-oranje bladerendek scheen, een frisse najaarslucht. Ik had net een telefoontje gehad van De Wending, een verslavingskliniek van het Leger des Heils in Apeldoorn. Ik mocht bij hen komen stagelopen. De naam van de kliniek bleek een voorspellende waarde te hebben. Ik was nog tiener en de grond onder mijn voeten was wankel. In mijn ouderlijk huis was na het overlijden van mijn vader veel verdriet. Mijn moeder hield zich daardoor nog steviger vast aan haar orthodoxe geloof en werd daar steeds dogmatischer... lees verder