‘Breng de politici naar de straat en de straat naar de politiek’

Wij werken voor mensen die in de knel zitten. In hun werk, in de buurt of in onze systemen. Midden in die knelling komen ze bij ons voor ondersteuning. Bij een eerste ontmoeting vragen zij zich af: hoe zie jij mij? Zie je een mens in een beknellende situatie of denk je dat ík het probleem ben? Ben ik voor jou een uitkeringsontvanger of zie je iemand die de tijd heeft om onmisbaar werk te doen waar geen geld voor is? Zie je een voormalig inbreker of iemand met veel verstand van hang- en sluitwerk? Toegegeven, er zit een zweem van positiviteitspsychologie bij dit ‘omdenken’, dat realiseer ik me. En... lees verder

Twintig jaar heb ik van een uitkering geleefd. Eerst van de bijstand, later van een WAO-uitkering (Wajong). Op mijn vijfendertigste debuteerde ik met de roman ‘Voor God en de Sociale Dienst’. Ik verdiende er bijna niets mee, wat als groot voordeel had dat ik de WAO niet uit hoefde en dus verzekerd was van een basisinkomen. Pas op mijn 54ste schreef ik een bestseller. Met ‘Moord op de moestuin’ verdiende ik in één jaar een ton. Daarvan ging 35.000 euro naar de belasting. Dat staat gelijk aan drie jaar bijstand voor iemand die dan later ook weer een boek kan schrijven en geld verdienen. Zo stroomt het geld heen en... lees verder

Ik loop langs dezelfde wachtkamer die ik jaren geleden voor het eerst als cliënt betrad. Dezelfde wachtkamer, ander gevoel. Mijn tred is nu zelfverzekerd. Onnadenkend pak ik een bekertje en vul het met koffie voor ik een overleg over personen met verward gedrag inga. Mijn rol is die van adviseur sociaal domein en ggz. Als cliënt vroeg ik me destijds af of ik zomaar koffie zou mogen pakken. En waar ik de mensen die ik er nu tegenkom hartelijk groet, keek ik toen vanuit mijn ooghoeken of zij mij zouden groeten of mijn blik ontweken. Deze en andere ervaringen die ik als cliënt heb ondergaan, hebben me gemotiveerd om een... lees verder

‘Mensen willen niks meer doen voor een ander’, hoor ik vaak zeggen. Maar het tegendeel is waar. De meeste mensen willen hun tijd en talenten dolgraag besteden aan een ander of aan de samenleving. Waarom doen ze dat dan toch niet? Eerst moet gezegd dat bijna de helft van de Nederlanders zich al vrijwillig inzet. De grote groep die dat (nu) niet doet, kan geen geschikte organisatie of taak vinden of denkt er geen tijd voor te hebben. Maar dat is helemaal geen slecht nieuws, want daar kunnen we iets aan doen! De uitdaging voor organisaties is om mensen te verleiden zich bij hen aan te sluiten. Daarvoor moeten ze... lees verder