Streng liefhebben op microniveau

Stel je voor dat je nu al een jaar geen inkomsten hebt omdat je je restaurant hebt moeten sluiten. Je hebt je personeel één voor één moeten laten gaan, de aanmaningen stapelen zich op en de voedselbank is in zicht. Vorig jaar zocht je nog naar manieren om de tijdelijke sluiting te overbruggen, je leefde toe naar de dag dat de tent weer open kon. Maar die dag werd steeds verplaatst en inmiddels kun je geen persconferentie meer zien en sta je op het punt je faillissement aan te vragen. En dan vraagt een buurtgenoot of hij een ruimte van je mag huren. Hij biedt je een bedrag waar je... lees verder

‘Mensen willen niks meer doen voor een ander’, hoor ik vaak zeggen. Maar het tegendeel is waar. De meeste mensen willen hun tijd en talenten dolgraag besteden aan een ander of aan de samenleving. Waarom doen ze dat dan toch niet? Eerst moet gezegd dat bijna de helft van de Nederlanders zich al vrijwillig inzet. De grote groep die dat (nu) niet doet, kan geen geschikte organisatie of taak vinden of denkt er geen tijd voor te hebben. Maar dat is helemaal geen slecht nieuws, want daar kunnen we iets aan doen! De uitdaging voor organisaties is om mensen te verleiden zich bij hen aan te sluiten. Daarvoor moeten ze... lees verder

De kruitdampen van een stevige verkiezingsstrijd zijn langzaam aan het optrekken. We hebben gekozen. En terwijl we deze verkiezingsperiode afsluiten, lijkt het mij heel prettig dat we het voorlopig even níet meer over politiek hebben. Niet over ideologische stippen op de horizon, niet over hapklare reacties op incidenten of over wie precies welke macht in Den Haag heeft. Want, zoals Peter van Hoesel in deze Sprank terecht zegt, beter beleid begint niet in Den Haag. Het begint op straat, waar iedere man of vrouw die daar moet slapen er één te veel is. Het begint in de huizen van mensen die het koud hebben. Het begint in de gezinnen waar... lees verder

Als je mij aan de telefoon krijgt, dan hoor je een echte Amsterdamse praten. De Amsterdamse tongval is goed te horen en daar ben ik trots op. En net zo trots ben ik op mijn wortels. Ik ben geboren in Amsterdam, maar mijn stamboom leidt naar het mooie Marokko. Altijd gedacht dat dit voor mijn professionaliteit niets uitmaakt. ‘Hoe schrijf je jouw naam?’ wordt me weleens gevraagd. Maar als ik dan N-O-R-A spel, blijkt dit niet altijd het antwoord waar de vraagsteller op uit was. ‘Waar kom je nou echt vandaan?’ is er ook zo een. Zeg ik dan ‘Amsterdam’, dan mag ik door naar ronde twee: ‘Oké, goed, maar... lees verder